Dutch invasion

Deze week ben ik elke dag wat eerder begonnen en wat later geëindigd. Koppert Cress zou deze week komen om hun nieuwe producten te promoten en om een demonstratie te geven over al hun producten. Dinsdag was mijn drukste dag omdat ik eigenlijk al mijn mise en place moest doen voor twee dagen. Ik ben altijd één van de eerste die begint. Ik begon dinsdag even voor vijf uur in de ochtend. De rest van de koks kwam rond de klok van 7 binnen en kwamen even naar boven om gedag te zeggen. Dit kenmerkt wel de goede sfeer.


Rond de klok van 9 kwam iedereen weer één voor één naar boven om te vragen of ik de ‘micro-herbs’ al gezien had, maar ik was veel te druk met mijn eerste ‘shell’ van witte chocolade. Deze wordt later gebruikt om een speelkaart (harten vrouw) te maken.  Mijn handen zaten ook onder de spierwitte chocolade (spierwit door de titanium oxide), dus ik kon niet weg. Rond tien uur had ik een gaatje. Dus besloot ik maar eens een kijkje te nemen. Toen ik beneden kwam had iedereen al een grijns op zijn hoofd staan.


Ik openende de koelcel en die stond echt helemaal vol met cress. Er kon echt niets of niemand meer in. We hadden nog geluk dat de deur dicht kon. Toen ik weer terug naar boven kwam riep de junior sous chef mij. “Geoffrey there is more outside’. De cressen die in de cel stonden was maar twee derde. En de andere 30 procent kon ik naar boven brengen en moest de hele tijd in de hal staan omdat er geen ruimte voor was.


Rond half elf was ik terug in de chocolateroom en nog geen minuut later kwam de headchef boven, Jonny Lake. Ik vroeg hem gelijk óf hij de micro-herbs al gezien had. ‘No!’ antwoorden hij. Toen ik het liet zien had hij een ongelofelijke grijns;  ‘that’s insane’.


De volgende dag was ik weer eerder begonnen. Want vandaag was de dag dat Koppert Cress de demo zou geven. Ze zouden om tien uur komen, maar rond negen uur waren Bart en Eric al present. Aangezien iedereen nog druk was in het lab gaf een van de jongens een tour door de Fat Duck. Dat gaf ons wat meer tijd en Bart en Eric hadden de kans om het hele bedrijf te zien.

Om tien uur begon Eric. Iedereen was heel aandachtig en er hing een hele relaxte sfeer. Ook zag je iedereen dingen opschrijven en foto’s maken. Toen Eric eenmaal op dreef was, probeerden wij ook gelijk het een en ander uit. Zo hadden we wat bladeren die, als je ze kookt,  een aroma laten vrij komen van popcorn. Ook werd er onderling flink gespard. Zo heeft Koppert Cress hopelijk van ons wat geleerd en hebben wij zeker iets van Koppert geleerd. Het is heel bijzonder en  leerzaam om te zien wat je uit de wereld van de natuur kunt eten (zoals bijvoorbeeld de jungle spinazie). Ik ben er van overtuigd, dat we er nog lang niet zijn. Denk maar eens aan zoete waterplanten en zeeplanten,  die alleen groeien op grote diepte, of nachtplanten en bloemen.

Na de demo had ik nog 4 minuten om te eten en ik had best honger. Zoals ik al schreef was ik voor vijf uur begonnen, dus rende ik naar de overkant om snel een bordje pasta naar binnen te werken. Snel nog even een blauw bloemetje geplukt om aan Eric te laten zien. En vlug rende ik weer naar de prephouse. Op mijn weg daarna toe kwam in Eric en Bart tegen. Zij waren op weg naar het restaurant om te lunchen. De foto’s zijn te zien op twitter via: jonny5_fatduck en ericmiete.

The Japanese knife store

Laatst was ik in Londen om mijn Nespresso/Magimix te kopen. Ook bracht ik een bezoek aan de “Japanese knife store” in Blandfordstreet. Jammer dat ik hier nog nooit eerder was geweest. Echt een super mooie winkel. Met de mooiste messen die een chef kan bedenken. Ook word er heel goed uitgelegd waar de messen bijvoorbeeld gemaakt zijn en door wie. De handgemaakte messen hebben zo allemaal hun eigen identiteit en zijn dus nooit hetzelfde. Er zijn verschillen in het ‘zelfde’ type mes.  


Als je een paar messen hebt uitgezocht mag je ze uitproberen op tomaten en uien. Ook liet hij zien, dat als je het mes neerlegt met de snijdrand naar boven en er daarna een tomaat op laat vallen dat de tomaat dan door de zwaartekracht en natuurlijk door de scherpte van het mes door tweeën snijdt.


Dit had ik nog nooit gezien, maar wel uitgeprobeerd, maar nooit gelukt. Er zijn natuurlijk ook  nadelen aan deze collector items. Ze worden met een ander soort staal gemaakt dan bijvoorbeeld Duitse messen. Als je een Japans mes laat vallen is het 9 van de 10 keer krom, in tegenstelling tot de messen van Duits staal. Dan zie je de Duitse degelijkheid weer verschijnen. Aan de andere kant is het weer moeilijker om een Duits mes te slijpen dan een Japans mes. Mijn advies gebruik beiden en gebruik ze voor verschillende producten. Een mes is persoonlijk voor iedereen, gebruikt ze voor een ander doel en op een andere manier.


Advies:  ben je in Londen en ben je chef dan moet je verplicht een bezoek brengen aan deze unieke winkel. Ik beloof je, je komt met een parel terug.


Japanese Knife Company
47 Blandford Street
Londen