The Waterside Inn

In het zelfde dorpje Bray bevindt zich nog een drie sterren restaurant namelijk; The Waterside Inn. Dit restaurant word gerund door de gebroeders Roux.  De familie is een legende. Ieder lid van de familie heeft iets met koken te maken. Ook hebben ze bijvoorbeeld een restaurant in London ( La Gavroche**). Wat ze in de jaren 90 overnamen van hun vader. Ze hebben een klassieke Franse stijl. Met de nadruk op klassiek.
The Waterside Inn is nog geen twee minuten lopen van TFD en ligt aan de Thames. Ik kwam aan op mijn fiets. En liep naar de voordeur. Ik was gelijk een beetje onderste boven want ik werd ontvangen door vijf medewerkers. En allemaal in een smoking. Zelf droeg ik gelukkig ook een pak. Want in dit soort zaken hoort dit gewoon. Ook wist iedere werknemer dat ik van TFD was omdat mijn manager voor mij had gereserveerd. Ik werd geplaceerd aan een mooie tafel in de hoek van de zaal. Zo kon ik alles in de gaten houden. Ik begon met een glaasje champagne van de Roux brothers. Ik nam de kaart door en ondertussen werd er brood en water geserveerd. Ook begon in met een glas Chablis een Sélection de Roux.
 In het midden van de zaak staat een grote gueridon waar alle tafelbereidingen worden voorbereid, waar de rode huiswijnen staan en al het service en bestek voor verdere gangen. In het midden van de tafel staat een grote zilveren eendenpers. Dit gebruiken ze om het karkas uit te persen nadat ze de eend hebben uitgesneden en getrancheerd. Het sap wat uit de pers komt gebruiken ze voor de saus.


Ik koos voor ‘menu exceptionnel’. Een 7 gangen menu, wat te lezen is op www.thewaterside-inn.co.uk. Maar goed dat ik het menu goed had bestudeerd want de gangen werden telkens uitgelegd in gebrekkig Engels met een dialect naar Frans. Nou versta ik beiden wel gemiddeld maar als ze de twee talen gaan mixen begrijp ik er weinig meer van.

Uiteindelijk vond ik de eerste en het laatste gerechtje het best. Een crème van Parmezaan met truffel en lente-ui. Een geraffineerde kaassmaak en de textuur was overweldigend. Niet greinerig en het smeltgedrag was zo goed dat als de crème je mond raakte direct begon te smelten. Top! Het laatste gerecht was een soufflé van dadel niet te eierig en een mooie smaak, helemaal in combinatie met de wijn. Achteraf viel alles eigenlijk een beetje tegen. De cuisson van de kreeft samen met de groenten waren overcooked (ze vertelde me dat dit gerechtje al 25 jaar op de kaart stond, Ik dacht tijd voor vernieuwing). Zonde dit hoort niet in een drie sterrenzaak. Ook waren alle componenten heel zwaar en na de lunch had ik ook buikpijn. De rest van de dag heb ik ook niks meer kunnen eten. Ook moest ik £190 betalen, omgerekend bijna €220. Voor iets wat het eigenlijk niet waard was. En TFD is nog goedkoper.


Maar ja. Het was wel weer goed voor de ervaring. En ik was gewoon super nieuwsgierig. Maar soms valt Michelin gewoon niet te begrijpen. Zou de naam ook iets betekenen?