Daarna liet ik hem The waterside inn zien. Wat blijft het toch een rare maar onwijs mooie locatie. Na een paar foto’s te hebben geschoten besloten we om te kijken of er nog een tafel vrij was in een van Heston’s pubs. Wat ik somber inzag want normaal gesproken zit alles wat verbonden is met de naam Heston ram vol. Maar gelukkig was er nog een tafel van twee vrij, wat omgebouwd kon worden tot een tafel van vier. De maten van Niek waren ook mee. Toen ik de menukaart kreeg zag alles er normaal uit van burgers, steaks, friet, aardappelpuree en tong. Ik koos voor de sirloin steak met sauce bordelaise. De andere jongens voor een burger en een soort pastei.
Toen het eten op tafel stond waren we allemaal een beetje stil van. Hoe goed kan en hamburger zijn? Hoe goed kan een steak zijn? Of nogmaals hoe goed kan een pastei zijn? Deze vragen worden beantwoord als je gaat eten in the Crown. Zo een fucking goede steak heb ik nog nooit mogen proeven en ik weet ook al wat ik de volgende keer ga bestellen. ‘Burger’ ;een dagvers gebakken brioche bol met eerlijk rundvlees van drie technische delen. Waarvan de draad van het gehakt op de perfecte wijze ligt. Zodat het vlees al bijna uitelkaar valt als je een hap neemt. Ook zo mooi rose geserveerd. Ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel door zo’n ervaring kan ik uren doorgaan. Andere mensen noemen dit passie. Ik noem dit gewoon mijn leven.
Toen we klaar waren met eten dronken we nog een biertje in de tuin van de Crown. Mijn vaste plek op de zondagmiddag. We kregen de rekening en die was ongeveer 30 pond de man. En we besloten om te gaan.
Toen we voor bij TFD liepen was Niek er geïmponeerd. Hij kon door de ramen en door de gordijn zien wat er in het restaurant gebeurde. Dit was zo imponerend, dat we zeker 20 minuten hebben gekeken. Gewoon kijken hoe de gastheren hun werk deden, of hoe de gasten reageerde op een gerecht. Ik moest Niek echt bij het raam wegtrekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten